Levenstestament: perikelen uit de praktijk
Veel mensen maken tegenwoordig een levenstestament. Daarin ligt vast wie over financiële zaken en bijvoorbeeld medische handelingen mag beslissen wanneer mensen dat zelf niet meer kunnen. In feite is het een volmacht. Dat kan een stuk zijn dat iemand zelf op papier heeft gezet, maar in de praktijk gebeurt het opmaken meestal bij de notaris. Banken en zorginstellingen vertrouwen zo’n notariële akte meer dan een onderhands stuk.
Het levenstestament is bedoeld voor tijden dat het niet goed met iemand gaat. Dat doe je echter wanneer je het nog kunt. Ook stellen maken vaak juist bij leven én welzijn een levenstestament. Zo’n stuk kan dan lang in de la liggen voordat het een keer nodig is. Intussen kan het nodige veranderen. Twee voorbeelden uit de praktijk om even bij stil te staan, allebei vanwege de financiële kant.
Zoals gezegd, bevat het levenstestament een volmacht. Belangrijk is vooral, dat een vertrouwenspersoon de noodzakelijke betalingen kan doen, wanneer iemand dat niet meer kan. Inschrijving van een volmacht is bij de meeste grotere banken geen probleem. Er zijn echter kleinere banken, vooral banken die alleen via internet werken met zo weinig mogelijk kosten voor de klant. Die hebben in hun voorwaarden staan, dat de rekeninghouder geen volmacht kan geven. De administratie ervan is voor die banken gewoon te duur. Een vertrouwenspersoon voor een rekeninghouder bij zo’n bank heeft zich hierover beklaagd bij het klachteninstituut voor banken, Kifid, maar kreeg de kous op de kop.
Tweede voorbeeld.
Vaak is een vertrouwenspersoon een kind of nabij familielid. Wanneer een levenstestament wordt opgemaakt, zijn de familieverhoudingen meestal nog prima en is iedereen content met de keuze van de vertrouwenspersoon. Dat kan danig zijn veranderd tegen de tijd dat de regeling toegepast wordt of als de volmacht al een tijd gelopen heeft. Familieleden willen dan van de vertrouwenspersoon met volmacht weleens weten wat hij of zij allemaal gedaan heeft. En vooral als de volmachtgever eenmaal is overleden, gaan erfgenamen vaak op hun ponteneur staan en eisen rekening en verantwoording. Zeker als het vermoeden bestaat dat geld van de rekening als ‘schenking’ naar de vertrouwenspersoon is gegaan. Over rekening en verantwoording is meestal in het levenstestament niets geregeld. Als de overledene zelf ook nooit om rekening en verantwoording heeft gevraagd, kunnen de erfgenamen dat volgens de rechter niet opeens wel verlangen.
Een advocaat kan dan overigens alsnog ervoor zorgen dat belangrijke informatie boven water komt.
Wanneer u hierover vragen hebt, kunt u uiteraard contact met ons opnemen.